I. Ödünç alanın kullanım hakkı
B. Hükümleri
I. Ödünç alanın kullanım hakkı
Madde 380 - Ödünç alan, ödünç konusunu ancak sözleşmede kararlaştırılan şekilde, sözleşmede hüküm yoksa niteliğine veya özgülendiği amaca göre kullanabilir.
Ödünç alan, ödünç konusunu başkasına kullandıramaz.
Ödünç alan, bu hükümlere aykırı davrandığı durumlarda, beklenmedik hâllerden doğan zararlardan da sorumludur. Ancak, bu hükümlere uymuş olsaydı bile zararın doğacağını ispat ederse sorumluluktan kurtulur.
I-) 818 Sayılı Borçlar Kanunu:
(B) Hükümleri
I - Ariyet alanın borçları
Madde 300 - Ariyet alan, ariyet şeyi ancak akitte tâyin edilen ve akitte birşey tâyin edilmemiş ise o şeyin mahiyetinden veya tahsis olunduğu maksattan anlaşılan şekilde kullanabilir.
Ariyet alan, ariyeti başkasına kullandıramaz.
Bu kaideye muhalif hareket ettiği takdirde zuhura gelen kazadan dahi mesul olur.
Meğer ki, bu kaideye riayet etmiş olsaydı bile yine bu kazanın vukua geleceğini ispat ede.
II-) Madde Gerekçesi:
Madde 379 - 818 sayılı Borçlar Kanununun 300 üncü maddesini karşılamaktadır.
Tasarının üç fıkradan oluşan 379 uncu maddesinde, ödünç alanın kullanım hakkı düzenlenmektedir.
818 sayılı Borçlar Kanununun 300 üncü maddesinin kenar başlığında kullanılan “B. Hükümleri / I. Âriyet alanın borçları” şeklindeki ibare, Tasarıda “B. Hükümleri / I. Ödünç alanın kullanım hakkı” şekline dönüştürülmüştür.
818 sayılı Borçlar Kanununun 300 üncü maddesinde kullanılan “tahsis olunduğu maksattan anlaşılan şekilde” ibaresi, Tasarıda “özgülendiği amaca göre” şeklinde ifade edilmiştir.
Metninde yapılan arılaştırma dışında, maddede 818 sayılı Borçlar Kanununa göre bir hüküm değişikliği yoktur.
III-) Kaynak İsviçre Borçlar Kanunu:
1-) OR:
B. Wirkung
I. Gebrauchsrecht des Entlehners
Art. 306
1 Der Entlehner darf von der geliehenen Sache nur denjenigen Gebrauch machen, der sich aus dem Vertrage oder, wenn darüber nichts vereinbart ist, aus ihrer Beschaffenheit oder Zweckbestimmung ergibt.
2 Er darf den Gebrauch nicht einem andern überlassen.
3 Handelt der Entlehner diesen Bestimmungen zuwider, so haftet er auch für den Zufall, wenn er nicht beweist, dass dieser die Sache auch sonst getroffen hätte.
2-) CO:
B. Effets
I. Droits de l’emprunteur
Art. 306
1 L’emprunteur ne peut employer la chose prêtée qu’à l’usage déterminé par le contrat ou, à défaut, par la nature de la chose ou sa destination.
2 Il n’a pas le droit d’autoriser un tiers à se servir de la chose.
3 L’emprunteur qui enfreint ces règles répond même du cas fortuit, à moins qu’il ne prouve que la chose en eût été atteinte également s’il les avait observées.